Beste Nederlandse Spoorwegen.

 Hoewel.....

Laat dat 'beste' eigenlijk maar weg, want wat ben ik BOOS op de NS.

Disclaimer: met alles wat ik in dit bericht schrijf, beroep ik mij op de vrijheid van meningsuiting.

Ik ga het even hebben over de mondkapjes plicht. De NS had op de website een uitzondering staan op deze plicht, voor mensen die bijvoorbeeld een medische verklaring hadden. Echter, deze uitzondering is ineens weggehaald, en mensen met COPD, astma patiënten, en mensen met een medische verklaring, worden doodleuk uit de trein gezet omdat ze geen mondkapje op kunnen zetten. NS, ik ben ook iemand met een medische verklaring, ik heb namelijk PTSS (waar ik NIET om gevraagd heb). Ik ben jarenlang mishandeld en misbruikt in mijn jeugd, waarbij ik vaak een hand over de mond en neus kreeg. Dan kon Tom tenminste niet gillen, en werd ie stil gehouden. Ik ben aangewezen op het openbaar vervoer, en jullie ontnemen mij mijn laatste stukje vrijheid. Jullie hebben NIETS geleerd van de geschiedenis, waarbij een deel van de bevolking werd uitgesloten. Deze geschiedenis herhaalt zich opnieuw, en laat zien dat jullie opnieuw FOUT zijn. Van mij mag de NS geheel failliet gaan, en mijn abonnement zet ik volgend jaar dan ook stop. Immers, als ik van jullie niet meer met de trein mag, dat jullie mij BEWUST scheiden van goede vrienden, dan hoef ik ook geen abonnement meer te hebben van jullie! Ik ga volgende week proberen een aangifte te doen tegen jullie, en wil dit desnoods bij het Europees hof voor de rechten van de mens brengen.

Wat een walgelijk bedrijf zijn jullie geworden, die totaal NIETS meer heeft met de reiziger. Uitsluiten van een deel van de bevolking, WAL-GE-LIJK gewoon. Hoe kunnen jullie dit doen, zonder enige vorm van normbesef?!?

Met geen vriendelijke groet van een binnenkort EX abonnementshouder.

UPDATE (26-11-2020 / 09:33)

Antwoord van de NS klantenservice:

Goedemorgen Tom,

Excuses voor het feit dat je zo aangeslagen bent doordat de tekst van de website is gehaald. Ik kan me gezien de situatie, voorstellen dat je daar verontwaardigd over bent.

We blijven echter de regels zoals de Rijksoverheid ze oplegt gewoon volgen: https://bit.ly/3iB2ge8 .

Je kunt dus gewoon met de trein blijven reizen. De conducteur zal je mogelijk aanspreken op het niet dragen van een mondmasker, je kunt dan aangegeven dat je om medische redenen geen mondkapje kunt dragen.

Kan ik je op dit moment nog ergens mee helpen? Zo niet, dan zou ik je willen vragen om een kort klanttevredenheidsonderzoek in te vullen via de volgende link: https://bit.ly/2We8Ltw. Op die manier kunnen we onze dienstverlening via Facebook verbeteren. Je zou ons er erg mee helpen! Alvast bedankt voor de medewerking en een fijne dag toegewenst!

Met vriendelijke groet, (naam vermeld ik niet)

The return of 'my' model reflector telescope.

This is a translation of my blog about this telescope, from Dutch to English. The specs from this telescope are in metric.

First, a small introduction, so that the story behind this model telescope is clear. It is a Newtonian reflector telescope, design is probably from the 70's, and the specs are: D = 114mm / F = 900mm (metric).

* Update 02-10-2020: after some research, this telescope model appears to be from 1960. *

* Update 18-01-2021: I have found the original user manual of the 60's telescope. Click here *

I am born in 1971 and have been fascinated by the stars and planets from an early age. As a teenager, I liked to grab binoculars to look at the starry sky with them. From (Friday, November 11) 1988, I went by bicycle almost every week (Friday evening) to an observatory in Oostzaan, a trip of about 9 kilometers (5.6 miles).

That my passion was not understood in the family at the time is another story. After all, why make the effort of cycling, but not try hard at school. Those kind of things. Anyway, observing was beautiful with the observatory's large telescope. I can still remember so well how wonderful I found it to see Saturn with its rings. And then Jupiter, that gas giant with its everlasting storm in the shape of that red spot, and its moons around it. And then view the Andromeda Nebula, which is located 2.5 million light years away. Simply beautiful.

But also the peace it gave, looking at the sky, that was wonderful. Rest, which I could use so well then, let the thoughts go. Not experiencing the daily stress for a while, not thinking about getting better school performance, just a moment of rest.

Ultimately, I also wanted to have a telescope, just to be able to observe at home, from the spacious front garden. I wanted to use it to observe deep sky objects, and also to be able to view the planets and the own moon. I was recommended a mirror telescope (reflector) at the observatory, to be able to meet my wishes that I had. It became (sometime in 1990/1991) the Pollux Newton / reflector telescope with a tube aperture of 114mm, and a focal length of 900mm (metric).

The viewer is on the left and at the top in the blue delimited part of this petal. The importer still exists according to Google, so I'll leave that one listed. Only the phone number is no longer correct, so it is blurred. In addition to the viewer itself, I also bought an extra eyepiece, a 2x Barlow lens, and a sun and moon filter. WARNING!! NEVER, NEVER look directly at the sun with a telescope, unless you want to be blind in your eye immediately and permanently.

All together I paid something like 1100 guilders for it, converted to € 500. It was well worth the money, let me put that first. I have looked at the Andromeda Nebula (M31) several times with it, Saturn, Jupiter, Orion Nebula (M42), galaxies, you name it. The advantage was that I had the Commodore 64 in my possession, on which I ran the program "Sky Travel". With that I could determine in advance what I wanted to see that evening. I could also see where the objects were, how high, for example.

By the way, the last photo is the Commodore 128D, running in the C64 mode. Yes, the original diskette with the Sky Travel program is still in my possession. Here it is booted from the floppy. Well, nowadays Stellarium is used .....

Then it became 1994, and I went to live on my own. Unfortunately that became a flat at 3 high from a flat of 14 stories high. So that was the end of telescope use. Unfortunately, the telescope could not stay behind at the parental home, so that I could still go there for observation. I really blame them for that. A telescope of 1100 guilders in total, useless on the flat. Because the personal circumstances were not exactly nice, to put it mildly, I unfortunately sold this telescope in 1995. I could use the money, and the telescope was no use anymore.

I pushed the satisfaction of observing completely into the background. I didn't want to be reminded anymore of what to miss. I also suddenly did not come to the observatory anymore, which I do regret afterwards. But yes, I was just very bad in my own skin (depressed), and I was close to end my own life.

I will not mention details, because this blog would be about the telescope.

Let me put it this way: I've been through more than enough misery in my life, resulting in a stroke in July 2014. It was caused by years of stress and the systematically too high blood pressure.

Then I will now go forward to the beginning of 2019. I spoke to a valued friend about my hobbies, and mentioned the telescope I had then, which I bought it for 1100 guilders. That person asked me what a telescope would cost 'today', if they would still be that pricey, so I quickly went Googling. After all, because I had repressed the satisfaction and interest all these years, I was no longer really familiar with prices and stuff.

To my surprise, I came across a Byomic reflector telescope with the specs D = 114 / F = 500 for less than € 200, which I showed to the person. My friend promptly asked me if I wouldn't want to buy it, because I had so much fun watching the stars at the time. In the end I thought to myself: why not, because I now have a house with a garden.

A few days later I bought it:

I just began to relive the satisfaction after all these years of repressing it. If it was clear, the circumstances favorable, then he would go outside. After all these years I was able to see Saturn and Jupiter again, the Andromeda Nebula (M31) also came back within range, and then the Orion Nebula (M42), just enjoy again, as it should be.

But yes, in the meantime it started to itch more, and I wanted a slightly nicer telescope with tracking system. I also wanted to focus on astrophotography in the future, hence my wish. At the beginning of this year (2020), I noticed a telescope with GoTo and tracking system. This was the Meade StarNavigator 130, with the specs: D = 130mm / F = 1000mm (metric).

This is a really nice telescope, which I bought from "Frank, the telescope expert". I still paid € 485 for it, but the price currently varies a bit. Yes, quite a price, but well worth the money. You place this telescope outside, point it exactly to the north (hint: use the North Star for that instead of a compass), level it and switch it on. Then it turns itself to a star, where it must be confirmed that it is in the center of the telescope. If not, precisely aim manually via the controller. After confirmation it turns to a 2nd star, and this ritual is repeated. After confirming this, the telescope knows exactly what it is looking at. You can then specify what you want to view via the controller, after which it turns itself to the chosen object and continues to follow it. By the way, it runs on 12 volts, so I put it outside with a 12 volt motorcycle battery. No messing around with batteries,

But, in the meantime, I sometimes looked at Marktplaats (Dutch site to sell and buy used stuff), just out of curiosity, and to my surprise I sometimes came across my old telescope. By my telescope I mean the exact model I had in the 90's. Only those telescopes had a different brand, but the rest was exactly the same, including the wooden tripod on which it stood. Then it started to itch for me, because it would be nice if ........ If what? Well, that I could reverse the STUPID mistake I made in 1995 with a re-purchase of my reflector telescope. Just my telescope, which I had so much satisfaction from back then, could buy back.

That would be great, but I missed a few times. Either a telescope was already sold, or the price was a bit high. However, recently a great opportunity presented itself: my telescope came by, and the good friend bought it for me right away. The price was well under € 50, so that wasn't bad. There was a suspicion that it couldn't be good, but I didn't really care. I primarily wanted my telescope back, and the rest comes later. So i have to get the telescope by public transport. The telescope was even packed in its original box, so that was a small bonus. However, that box weighed 13.5 kilos and was almost 1 meter long. I decided to put the counterweight of the telescope in my backpack. then that box was at least slightly lighter.

But yes, that box had to go home anyway, so I brought straps and duct tape. 1 lashing strap went around the box on the suitcase length, the 2nd lashing strap on the shoulder bag length. This way I could carry it in 2 ways: as a suitcase and as a shoulder bag. The duct tape held the box closed and the straps in place. And yes, it went perfectly, I just came home with it by public transport.

Damn nice, that lounge sofa in the first class. Nice space for that box, and to hang on the couch as if I were at home (except for the muzzle due the Covid-19 restrictions).

Okay, then I came home with the telescope, and decided to just put it together completely. After all, this way you know whether everything is complete, and whether there is damage or not. The good news was that it was complete. There were 3 eyepieces, and a sun and moon filter.

Again a WARNING: NEVER, NEVER look directly at the sun through a telescope or binoculars, unless you want to be permanently blind to your eye(s). Also a 2x Barlow was present, so I was delighted with it. The bad news was he had damage. The telescope tube had several deep scratches and some dents.

One of the dents was in a very unfortunate place: 1 of the 3 mounting points of the secondary mirror was dented, bending a leg of that mirror. As a result, the mirror was also completely disrupted, and it could not be used at that time.

I was able to bend that leg straight again, without anything damaging or breaking.

I managed to get rid of the dent in the telescope tube, where the secondary mirror is attached. Then I decided to just disassemble the entire telescope, sand the telescope tube bare and repaint it.

While the telescope tube was hanging on the clothesline to dry, I started working on the parts. Cleaning mirrors, cleaning viewfinder and eyepieces, that sort of things.

First I took care of the viewfinder.

As if it is new, beautifully shiny and clean.

Then it was time for the secondary mirror, which I also wanted to clean completely. While cleaning I noticed it seemed to be loose in it's mounting, so I untied the mirror.

It turned out that the padding that was in the mirror holder, over many years, had lost some of its resilience. This problem was solved by filling it up a little extra, just with a piece of toilet paper. Then it could be put back together, and the mirror was well mounted again. Yes, the fingerprint was polished away later.

Then it was time for the main mirror.

It also turned out that this mirror sat be a bit loose in his mounting, so I took it off completely. The foam had also lost a bit of resilience over the years, so that had to be filled up too. Now it was actually quite convenient that I like a beer from time to time. Because, I did the filling with a beer mat, which was just perfect for the job.

Then the piece of foam rubber went back again, and the primary mirror (after being cleaned) was firmly stuck in its holder.

Then I temporarily packed it in a bag to protect it from dust. I also put it on the scale for a moment.

When later that day the paint of the telescope tube had dried, I reassembled the telescope. Then I adjusted the primary and secondary mirror again as well as possible via the adjusting screws. Then I went outside with the telescope, aimed it at a treetop further on, and then adjusted the viewfinder again with the adjusting screws. 

A day later I took care of his wooden tripod. The wood had split on one of the legs, which was noticed when tightening the locking screw at the bottom of the leg. I solved that by drilling 2 holes through it, then screwing 2 long screws through it. These ensure that the metal bracket cannot be pushed further apart by splitting wood.

But, I thought to myself, those wooden legs ..... You know what? I'm just going to do it: disassemble the wooden legs, put them in the lacquer, let them dry, and put them back together. Seems beautiful to me, and so it happened. Here is the end result:

But, there was one small detail on this telescope, which I also wanted to solve:

The drive of the hour axis, it was a bit open and exposed. But yes, if I do not have the original cap, it must be solved differently. And here it was again an advantage that I like to open a can of beer.

I took a can from the trash can, cut out a piece of can, bent it to fit, and sprayed it with black paint. With the nail I punched a hole in it so that it could be attached.

This was the result:

And what do you do when you have restored a telescope? Right, use it, so get outside with that thing!

And it works fine, nice sharp images from the stars too, just as I had it in my memories. I got it adjusted really good, and I am so very grateful and happy to have brought my model telescope home again. That big and STUPID mistake I made in 1995 has been reversed. He's back home, and the satisfaction came back when I used him to try him out.

This reflector telescope is from the brand Tasco, but is exactly the same model as the Pollux I bought in the 90's. I think this particular model has just been sold under different brands / labels. I must say that his wooden tripod is nice and stable. More stable than the 2 more modern telescopes on their light aluminum tripods. The reason I think it's a 70's model? Because I came across a blog from someone about exactly this model, who stated that he had bought it in the late 1970s.

* Update 02-10-2020: after some research, this telescope model appears to be from 1960. *

In any case, I now have a nice collection of reflector telescopes, The Three Amigos!

Observatoria spotten in Japan.

 Spotten van sterrenwachten in Japan.

Ik kijk zo nu en dan weleens naar een cabinerit, dus vanuit de cabine van een trein meekijken. Gewoon ter ontspanning, en vaak ook vanwege de omgeving. Ik keek veel Nederlandse cabineritten, Noorse cabineritten, ook enkele in Vietnam, maar ook veel in Japan. Japan is een mooi land om te zien, mooie rustige gebieden, mooie natuur, maar er is mij iets opgevallen bij de Japanse cabineritten wat ik niet in andere landen zag. Ik zag tijdens een cabinerit bij toeval een observatorium voorbijkomen:

(screenshot Youtube)

Toen dacht ik bij mijzelf: laat ik eens kijken of ik hem via Google Maps kan traceren, want de uploader van deze video vermeldde de stationsnamen onderweg. Ik nam het station dat het meest dichtbij was, en ging via Google Maps het spoor terug volgen. Uiteindelijk wist ik hem inderdaad terug te vinden:

(Bron: Google Streetview)

Dit zette mij uiteindelijk aan het denken. Ik besloot om wat leuks te gaan proberen, en dat werd het zoeken van observatoriums in Japan, gewoon met een cabinerit. Een week of 2 later, kwam ik de 2e sterrenwacht tegen:

(Screenshot Youtube)

En na wederom wat speurwerk via Google Maps, wist ik hem ook terug te vinden:

(Bron: Google Maps)

Leuk, dacht ik bij mijzelf, dit wordt een leuke bezigheid: spotten van sterrenwachten in Japan, soort van puzzeltocht ofzo? En inmiddels heb ik gisteren (12-09-2020) mijn 3e sterrenwacht weten te spotten:

(screenshot Youtube)

En ook deze heb ik via Google Maps weten te vinden:

(Bron: Google Maps)

En dan nu op naar de 4e sterrenwacht, zal ik maar zeggen. Wat mij eigenlijk is gaan opvallen, is dat het spotten van een observatorium in Japan makkelijk is. Blijkbaar leeft de astronomie heel erg in Japan, daar ik er zo al 3 heb gevonden tijdens cabineritten. Ik heb bij Nederlandse cabineritten nooit een observatorium gezien, ook niet bij ritten in Noorwegen, of die in Vietnam, of in Frankrijk. Een verklaring heb ik er niet echt voor, maar het is wel een opvallend verschijnsel. En ja, het is ook een leuk spelletje, ook goed om de opsporing-skills te trainen. Immers je moet het doen met een stationsnaam, als je die al kan achterhalen, en dan heel handig met Google Maps moeten gaan zoeken. Oh, en een beetje geduld is ook wel handig.

Op naar de 4e.

De terugkeer van 'mijn' model reflector telescoop.

(English version here)

Als eerste een kleine inleiding, zodat het verhaal achter dit model telescoop duidelijk is. Het is een Newton reflector telescoop, ontwerp is vermoedelijk uit de 70's, en de specs zijn: D=114mm / F=900mm (metrisch).

* Update 02-10-2020: na enig speurwerk, blijkt dit model telescoop van 1960 te zijn.*

* Update 18-01-2021: Ik heb de originele handleiding van de 60's telescoop gevonden. *

Ikzelf ben van 1971, en was al van jongs af aan gefascineerd door de sterren en planeten. Als tiener mocht ik graag een verrekijker pakken, om ermee naar de sterrenhemel te gaan kijken. Vanaf (vrijdag 11 november) 1988 ging ik bijna wekelijks (vrijdagavond) op de fiets naar een sterrenwacht in Oostzaan, een tochtje van een goede 9 kilometer.

Dat mijn passie toen niet begrepen werd in de familie, is dan weer een ander verhaal. Immers, waarom wel de moeite van het fietsen doen, maar niet zijn best doen op school. Dat soort dingen. Maar goed, het observeren was prachtig met die grote telescoop van de sterrenwacht. Ik kan het mij nog zo goed herinneren, hoe machtig ik het vond om Saturnus te zien met zijn ringen. En dan Jupiter, die gasreus met zijn eeuwigdurende storm in de vorm van die rode vlek, en zijn manen eromheen. En dan de Andromedanevel bekijken, die zich op 2.5 miljoen lichtjaar bevind. Machtig mooi gewoon.

Maar ook de rust die het gaf, het kijken naar de hemel, heerlijk was dat. Rust, dat ik zo goed kon gebruiken toen, even de gedachten laten gaan. Even niet de dagelijkse stress ervaren, even niet aan het gepush denken van betere schoolprestaties halen, gewoon een moment van rust.

Uiteindelijk wilde ikzelf ook een telescoop hebben, gewoon om ook thuis aan observatie te kunnen doen, lekker vanuit de ruime voortuin. Ik wilde er deepsky objecten mee gaan observeren, en ook de planeten en de eigen maan kunnen bekijken. Mij werd op de sterrenwacht een spiegeltelescoop (reflector) aangeraden, om aan mijn wensen te kunnen voldoen die ik had. Het werd (ergens in 1990 / 1991) de Pollux Newton / reflector telescoop met een buisopening van 114mm, en een brandpuntafstand van 900mm.

De kijker staat links en boven in het blauw afgebakend deel van dit blaadje. De importeur bestaat nog steeds volgens Google, dus die laat ik vermeld. Enkel het telefoonnummer klopt niet meer, dus die is geblurd. Ik kocht er toen, behalve de kijker zelf, ook een extra oculair, een 2x Barlowlens, en een zon en maanfilter bij. WAARSCHUWING!! Kijk NOOIT, maar dan ook NOOIT rechtstreeks naar de zon met een telescoop, tenzij je per direct en voorgoed blind wil zijn aan je oog.

Bij elkaar betaalde ik er toen iets van 1100 gulden voor, omgerekend €500. Het was het geld zeker waard, laat ik dat voorop stellen. Ik heb er meermalen de Andromedanevel (M31) mee bekeken, Saturnus, Jupiter, Orion nevel (M42), sterrenstelsels, noem maar op. Voordeel was dat ik toen de Commodore 64 in mijn bezit had, waarop ik dan het programma "Sky Travel" draaide. Daarmee kon ik vooraf gaan bepalen, wat ik die avond wilde gaan bekijken. Ook kon ik zien waar de objecten zich bevonden, hoe hoog bijvoorbeeld.

De laatste foto is overigens de Commodore 128D, draaiende in de C64 modus. Ja, de originele diskette met het programma Sky Travel, is nog steeds in mijn bezit. Hier is ie vanaf de diskette opgestart. Goed, tegenwoordig wordt Stellarium gebruikt.....

Toen werd het 1994, en ging ik op mijzelf wonen. Helaas werd dat een flatwoning op 3 hoog van een flat van 14 hoog. Dat was dus einde telescoopgebruik. Helaas kon de telescoop niet achterblijven bij de ouderlijke woning, zodat ik daar dan nog heen kon voor observatie. Ik neem ze dat best wel kwalijk eigenlijk. Een telescoop van bij elkaar 1100 guldens, gewoon onbruikbaar op de flat. Omdat de persoonlijke omstandigheden nou niet bepaald fijn waren, om het voorzichtig uit te drukken, heb ik deze telescoop helaas verkocht in 1995. Ik kon het geld gebruiken, en ik had toch niets meer aan de telescoop.

De voldoening die ik had aan het observeren, verdrong ik helemaal naar de achtergrond. Ik wilde er niet meer aan herinnerd worden, wat ik moest missen. Ik kwam ook ineens niet meer bij de sterrenwacht, wat ik achteraf best wel betreur. Maar ja, ik zat gewoon erg slecht in mijn vel, en het scheelde niet veel of ik was er niet meer.

Details zal ik maar niet noemen, want deze blog zou over de telescoop gaan.

Laat ik het zo zeggen: ik heb meer dan genoeg ellende meegemaakt in mijn leven, met een beroerte in juli 2014 tot gevolg. Die was veroorzaakt door jarenlange stress, en de stelselmatig veel te hoge bloeddruk.

Dan ga ik nu even vooruit naar begin 2019. Ik sprak met een gewaardeerde vriend over mijn hobby's, en benoemde de telescoop die ik toen had, dat ik hem toen voor 1100 guldens kocht. Die persoon vroeg aan mij wat een telescoop 'vandaag de dag' zou kosten, of ze nog zo prijzig zouden zijn, dus ik ging eventjes snel Googlen. Immers, omdat ik al die jaren de voldoening en de interesse had verdrongen, was ik niet echt bekend meer met prijzen enzo.

Tot mijn verrassing kwam ik een reflector telescoop van Byomic tegen, met de specs D=114 / F=500 voor minder dan €200, wat ik dus aan de persoon toonde. Die vroeg prompt aan mij of ik hem niet zou willen kopen, want ik had toen zoveel plezier aan het sterren kijken. Uiteindelijk dacht ik bij mijzelf: waarom niet eigenlijk, want ik heb nu toch een huis met een tuin.

Enkele dagen later kocht ik hem:

Ik begon gewoon de voldoening weer opnieuw te ervaren, na al die jaren van het verdringen daarvan. Als het helder was, de omstandigheden gunstig, dan ging hij naar buiten. Na al die jaren kon ik Saturnus en Jupiter weer bekijken, de Andromedanevel (M31) kwam ook weer binnen bereik, en dan de Orionnevel (M42), gewoon weer genieten, zoals het hoort te zijn.

Maar ja, ondertussen begon het meer te kriebelen, en wilde ik een wat mooiere telescoop met volgsysteem hebben. Ik wilde mij ook met astrofotografie gaan bezighouden in de toekomst, vandaar die wens. Begin dit jaar (2020), viel mij oog op een telescoop met GoTo en volgsysteem. Dit was de Meade StarNavigator 130, met als specs: D=130mm / F=1000mm (metrisch).

Dit is echt een mooi apparaat, die ik kocht bij "Frank, de telescoop expert". Ik betaalde er nog €485 voor, maar de prijs varieert momenteel een beetje. Ja, best wel een prijs, maar het geld wel waard. Je zet deze telescoop buiten neer, richt hem exact op het noorden (hint: gebruik daar de Poolster voor ipv een kompas), zet hem waterpas en schakel hem in. Dan draait hij zichzelf naar een ster, waarbij er bevestigd moet worden dat ie in het midden van de telescoop staat. Indien niet, dan handmatig via de controller exact richten. Na bevestiging draait ie naar een 2e ster, en wordt dit ritueel herhaald. Na bevestiging hiervan, weet de telescoop exact waar hij naar kijkt. Je kan dan via de controller opgeven wat je wilt bekijken, waarna hij zichzelf naar het gekozen object draait en het blijft volgen. Hij draait overigens op 12 volt, dus ik zet hem buiten neer met een motoraccu van 12 volt. Geen geklooi met batterijen, of een verlengsnoer.

Maar, ondertussen keek ik weleens op Marktplaats, gewoon uit een beetje nieuwsgierigheid, en kwam tot mijn verbazing mijn oude telescoop soms tegen. Met mijn telescoop bedoel ik het exacte model dat ik in de 90's had. Alleen hadden die telescopen wel een ander merk, maar was de rest exact hetzelfde, inclusief het houten statief waarop hij stond. Toen ging het kriebelen bij mij, want het zou toch mooi zijn als........ Als wat? Nou, dat ik de DOMME fout die ik in 1995 maakte, terug kon draaien met een her-aanschaf van mijn reflector telescoop. Gewoon mijn telescoop, waar ik zoveel voldoening van had toen, weer terug kon kopen.

Dat zou zo mooi zijn, maar ik greep enkele keren mis. Of een telescoop was net weg, of de prijs was wat hoog. Maar, pas geleden deed zich een mooie gelegenheid voor: mijn telescoop kwam voorbij, en de goede vriend kocht hem direct voor mij. De prijs was ruim onder de €50, dus dat was niet slecht. Er was wel een vermoeden dat ie niet goed kon zijn, maar dat kon mij niet zoveel schelen. Ik wilde primair mijn telescoop terug, en de rest zag ik dan wel weer. Dus ja, dat werd dus 'eventjes' een telescoop ophalen per openbaar vervoer. De telescoop zat zelfs nog in de originele doos verpakt, dus dat was een kleine bonus. Maar, die doos was wel 13.5 kilo zwaar, en bijna 1 meter lang. Ik besloot het contragewicht van dat ding, maar in mijn rugzak te stoppen. dan was die doos tenminste ietsjes lichter.

Maar ja, die doos moest toch naar huis, dus spanbanden en ducttape meegenomen. 1 spanband ging op standje koffer om de doos heen, de 2e spanband op standje schoudertas. Zo kon ik hem op 2 manieren dragen: als koffer en als schoudertas. De ducttape hield de doos dicht, en de spanbanden op hun plek. En ja, het ging perfect, ik kwam er gewoon mee thuis per OV.

Wel verdomde prettig hoor, die lounge bank in de eerste klas. Lekker de ruimte voor die doos, en om zelf te bank hangen alsof ik thuis ben (op de muilkorf na dan).

Goed, toen kwam ik thuis met de telescoop, en besloot hem gewoon helemaal in elkaar te zetten. Zo weet je immers of alles helemaal compleet is, en of er beschadigingen zijn of niet. Het goede nieuws was dat hij helemaal compleet was. Er zaten 3 oculairs bij, en een zon en maanfilter.

Wederom een WAARSCHUWING: kijk NOOIT, maar dan ook NOOIT rechtstreeks naar de zon via een telescoop of verrekijker, tenzij je permanent blind wil zijn aan je oog/ogen. Ook een 2x Barlow was present, dus ik was ermee in mijn nopjes. Het slechte nieuws was dat hij schade had. De telescoopbuis had meerdere diepe krassen, en had ook enkele deuken opgelopen.

Een van de deuken zat op een zeer ongelukkige plek: 1 van de 3 bevestigingsplekken van de secundaire spiegel was gedeukt, waardoor een pootje van die spiegel verbogen was. Hierdoor was de spiegel ook geheel ontregeld, en was hij op dat moment niet te gebruiken.

Dat pootje heb ik weer recht kunnen buigen, zonder dat er iets afbrak danwel stuk ging.

De deuk in de telescoopbuis, op de plek van de bevestiging van de secundaire spiegel, heb ik weg weten te krijgen. Daarna besloot ik om gewoon de gehele telescoop te demonteren, en de telescoopbuis kaal te schuren en opnieuw te schilderen.

Terwijl de telescoopbuis aan de waslijn hing te drogen, ging ik mij met de onderdelen bezighouden. Spiegels schoonmaken, zoeker en oculairs reinigen, dat soort dingen.

Als eerste de zoeker onder handen genomen.

Alsof ie nieuw is, mooi glimmend en schoon.

Daarna was de secundaire spiegel aan de beurt, ook die wilde ik geheel schoonmaken. Tijdens het poetsen merkte ik dat ie los leek te zitten, dus ik maakte de spiegel los.

Het bleek dat de opvulling die in de spiegelhouder zat, in de loop van vele jaren, de veerkracht een beetje kwijt was geraakt. Dit probleem werd verholpen door het een beetje extra op te vullen, gewoon met een stukje toiletpapier. Daarna kon ie weer in elkaar, en zat de spiegel weer goed klem. Ja, de vingerafdruk is later weggepoetst.

Daarna kwam de hoofdspiegel aan de beurt.

Ook die bleek een beetje los in de bevestiging te liggen, dus ook die haalde ik geheel los. Ook het schuimrubber was een beetje veerkracht kwijtgeraakt in de loop van de jaren, dus dat moest ook opgevuld worden. Nu kwam het best wel goed uit eigenlijk, dat ik een biertje op zijn tijd wel lekker vind. Want, de opvulling deed ik met een bierviltje, dat gewoon perfect for the job was.

Daarna ging het stukje schuimrubber ook weer terug, en zat de primaire spiegel (na schoongemaakt te zijn) goed klem in zijn houder.

Daarna had ik hem tijdelijk ingepakt in een zakje, om hem tegen stof te beschermen. Ik legde hem ook eventjes op de weegschaal.

Nadat later op de dag de verf van de telescoopbuis droog was, heb ik de telescoop weer opnieuw gemonteerd. Daarna heb ik de primaire en secundaire spiegel, opnieuw zo goed mogelijk afgeregeld via de stelschroeven. Daarna ben ik met de telescoop naar buiten gegaan, had hem op een boomtop verderop gericht, om daarna de zoeker ook opnieuw af te regelen met de stelschroeven. 

Een dag later heb ik zijn houten statief onder handen genomen. Bij 1 van de poten was het hout gespleten, wat opviel tijdens het vastdraaien van de borgschroef onderaan de poot. Dat loste ik op door er 2 gaten doorheen te boren, met daarna 2 lange schroeven erdoorheen te draaien. Die zorgen ervoor dat de metalen beugel, niet verder uiteen gedrukt kan worden door splijtend hout.

Maar, zo dacht ik bij mijzelf, die houten poten he..... Weet je wat? Ik ga het gewoon doen: de houten poten demonteren, in de lak zetten, laten drogen, en weer in elkaar zetten. Lijkt mij wel mooi, en zo geschiedde. Ziehier het eindresultaat:

Maar, er was nog 1 klein detail aan deze telescoop, wat ik ook nog wilde oplossen:

De aandrijving van de uur-as, die lag er een beetje open en bloot bij. Maar ja, als ik het originele kapje niet heb, dan moet dat anders worden opgelost. En ook hier was het wederom een voordeel, dat ik graag een biertje open trek.

Ik pakte een blik uit de vuilnisbak, knipte er een stuk blik uit, boog het op maat, en spoot het over met zwarte verf. Met de spijker sloeg ik er een gat in, zodat ie bevestigd kon worden.

Dit was het resultaat:

En wat doe je als je een telescoop gerestaureerd heb? Juist, gebruiken, dus naar buiten met dat ding!

En hij werkt prima, mooi scherp beeld ook, precies zoals ik het in mijn herinneringen had. Ik heb hem echt goed afgeregeld, en ben zo enorm dankbaar en blij dat ik hem weer thuis gebracht heb. Die grote en DOMME fout die ik in 1995 maakte, is bij deze terug gedraaid. Hij is weer thuis, en de voldoening kwam helemaal terug toen ik hem gebruikte om hem uit te proberen.

Deze reflector telescoop is van het merk Tasco, maar is exact hetzelfde model als de Pollux die ik in de 90's kocht. Ik denk dat dit specifieke model, gewoon onder verschillende merken/labels is verkocht. Ik moet zeggen dat zijn houten statief, toch wel lekker stabiel staat. Stabieler dan de 2 modernere telescopen op hun lichte aluminium statieven. De reden dat ik denk dat het een 70's model is? Omdat ik een blogje tegen kwam van iemand, over exact dit model, die verklaarde hem eind 70'er jaren gekocht te hebben.

In ieder geval heb ik nu een mooie collectie reflector telescopen, The Three Amigos!