zaterdag 19 maart 2016

Nachtfotografie met een tintje.

Nachtfotografie met een tintje,

Nadat ik eerder in deze week wat experimenteerde met HDR, waarbij ik foto's combineer die met Bracketing getrokken zijn, besloot ik om eens naar 't Regthuys in Westzaan te gaan.

Ik had 5 foto's getrokken, met steeds een oplopende belichting. De eerste was onderbelicht, en de laatste ietsjes overbelicht. Vervolgens heb ik ze met Photomatix bewerkt, en dat bleek best wel leuke resultaten te geven.

Als eerste een origineel, die zonder bewerking is gedaan, dus ook geen HDR:

 [Foto + EXIF op Flickr]



Vervolgens heb ik er een HDR versie in Zwart-Wit van gemaakt, en dat ziet er zo uit:

 [Foto + EXIF op Flickr]



Daarnaast heb ik er ook een HDR in kleur van gemaakt, en dat ziet er dan weer zo uit:

 [Foto + EXIF op Flickr]



Deze tak van fotografie, is wel ietsjes meer dan richten en de knop indrukken. Het is een erg uitdagende tak van fotografie, daar het ook nog eens een hoop tijd kost. Ik heb de foto's getrokken op ISO 200, en het diafragma dicht gezet (F-22). Ik verschoof enkel de belichting, en nam de foto's met de volgende belichtingsduur in seconde: 30, 60, 90, 120 en 180 seconden. Dit komt neer op een totaal van 480 seconden, dus 8 minuten. 8 minuten aan werk buiten + het opstellen en opbergen van het statief, en daarna enige tijd op de computer aan de gang, en dat in dit geval voor 1 foto.

Ja, ik kan wel stellen dat ik dit een zeer uitdagende vorm van fotografie vind.

Lang leve de Bulb-mode op de Nikon.

zaterdag 12 maart 2016

Het comfort van de Thalys (TGV).

Het comfort van de Thalys (TGV),

Een aantal mensen uit mijn omgeving, vroegen mij hoe het nou was om met de Thalys te reizen, vooral hoe de ervaring van de 'ietwat' hogere snelheid nu was. Immers, in Nederland doen de treinen op de langere trajecten, maximaal 140km/u. De Thalys doet op de Hogesnelheidslijn Schiphol - Antwerpen een 'bescheiden' 300km/u. Dat is dus ruim het dubbele aan snelheid, en dat merk je vooral aan de gehalveerde reistijd tussen Amsterdam en Antwerpen, dat met de Thalys maar 72 minuten duurt, tegenover 2 en een half uur per 'normale' trein.

Welnu, toen ik voor het eerst ooit in de Thalys stapte, viel mij al direct op dat het een zeer fijne trein was om te betreden: knus, warme uitstraling, gezellig, vooral netjes, schoon. Maar vooral de rust viel mij op, totaal geen geluiden meer van buitenaf, gewoon stil.

 [Foto op Flickr]



 [Foto op Flickr]



Wat ook wel plezant is, is dat echt iedere zetel beschikt over een eigen 230 volt stopcontact (contactdoos type-F). Handig voor je Smartphone, tablet of laptop.

Maar goed, ik zou het gaan hebben over het comfort van de TGV. Bij mijn eerste vertrek vanaf Amsterdam centraal, viel mij al op dat hij vrij stil was, en zijn bewegingen over de vele wissels bij het centraal station, leken mij ook minder dan dat ik van de 'gewone' treinen gewend was. De mensen die alvast naar de uitgang lopen in de gewone trein, als hij Amsterdam centraal nadert, weten dat een gewone trein nou niet bepaald stabiel en stil rijdt. Maar goed, wat mij verder ook opviel, was dat ik maar weinig meekreeg van zijn (lage) snelheid op dat moment. Uiteindelijk kwam de Thalys op Schiphol aan, en ik wist dat hij na vertrek vanaf Schiphol, op de HSL terecht zou komen.

Het was toen nog de eerste reis voor mij per Thalys, dus ik keek bij het verlaten van de Schiphol-tunnel, eens op de GPS snelheidsmeter:



Welnu, dacht ik bij mijzelf, dit is nog een normale snelheid. Enkele minuten later dacht ik bij mijzelf, dat hij nog steeds rond die snelheid zou zitten. Ik had namelijk niets gemerkt van enige vorm van acceleratie, ik vond enkel dat het landschap wat sneller voorbij leek te komen. Dus, ik pakte opnieuw de GPS snelheidsmeter erbij, zette hem maar in het raam neer, en wachtte op zijn GPS-fix. Toen hij die weer te pakken had, kreeg ik een wat plezantere snelheid op zijn display te zien:



Echt, ik had niets gemerkt van zijn acceleratie, zo mooi gelijkmatig als dat het ging. Van de hogere snelheid op dat moment, merkte ik ook niet echt veel. Nee, ik vond de Thalys met zijn 300km/u, stukken comfortabeler dan een gewone intercity met slechts 140km/u op de klok.

Ik was na mijn eerste Thalys ervaring, dan ook gelijk verkocht. De veel kortere reistijd, het comfort, de luxe, het maakt het reizen gewoon stukken plezanter. Ik heb het echt gepresteerd, om vanuit Westzaan (Noord-Holland) in 2 uur tijd, Belgiƫ te bereiken per openbaar vervoer! Probeer vanuit de Randstad hetzelfde eens te bereiken per openbaar vervoer, naar bijvoorbeeld de provincies Friesland en Groningen. Juist, dat gaat je niet lukken.

Ok, ik ga weer even terug naar het comfort. Tijdens mijn laatste reis per Thalys, was ik eens 1e klas gegaan, in de Thalys aangeduid als "Comfort 1". Als je in Comfort 1 reist, krijg je je maaltijd en drinken aan je zetel. Dat zit gewoon bij de prijs inbegrepen. Omdat ik op de vroege ochtend ging, werd dat dus een ontbijt met koffie. Het gaat nu vooral even om de koffie in dit verhaal, en ik heb hier nu even enkele foto's in 1 foto geplakt:


Ik heb bewust de koffie even uitvergroot. Let vooral op hoe glad de koffie eruit ziet, terwijl de Thalys op dat moment gewoon tegen de 300km/u aan liep (zie rechts bovenin). Ik zie geen enkele rimpel ten gevolge van een trilling of wat dan ook. Ook dat is een mooie indicatie, hoe comfortabel de TGV is op de hogere snelheden. Ik zal bij een toekomstige reis, eens een betere foto trekken van de koffie.

De Thalys heeft dan ook mijn volledige goedkeuring gekregen, en ik kan het iedereen wel aanbevelen.

Kijk voor meer informatie bij NS International, of bij Thalys zelf.

Voor mijn foto's, zie mijn Flickr pagina, of bekijk de foto's per Album.

Een tevreden reiziger.....

-edit-----------

Even een toevoeging achteraf wat de koffie betreft, want dat vergat ik helemaal in mijn verhaal: de koffie is prima te drinken, gewoon lekker dus en ook goed warm.

-edit-----------

donderdag 10 maart 2016

Avondfotografie op herhaling.....

Avondfotografie op herhaling.

Omdat iemand wel eens wilde zien hoe ik aan nachtfotografie doe, en het weer ook nog eens zijn medewerking verleende (droog, redelijk helder, weinig wind), besloot ik om mijn 'kunsten' maar eens te gaan vertonen.

Ik zocht mijn plekje op waar ook straatverlichting aanwezig was, alsmede langsrijdend verkeer, zodat er met de lichteffecten gespeeld kon worden. Ik had voor het gemak ook maar een RGB-LED meegenomen, zodat er ook een klein stukje Lightpainting beoefend kon worden.

Als eerste zette ik de Nikon D5000 op een statief neer, en stelde hem in op de volgende waardes: ISO100 (Low 1.0) / F22 / Bulb / White-balance op "Incandescent", wat een lichtkleur van ergens tussen de 2,700 en 3,000 Kelvin zou moeten hebben, en schakelde hem op de afstandsbediening. Daarnaast zette ik zijn VR (Vibration Reduction) ook nog eens uit, want hij stond toch op zijn statief.

Als eerste een foto ter demonstratie, waarbij toevallig de bus van Connexxion voorbij kwam, wat weer een grappig effect gaf in de strepen van licht. Daarnaast liep ik met de RGB-LED voor de Nikon langs, om ook dat effect te demonstreren. 301 seconden later gaf het dit effect:

 [De foto op Flickr + EXIF data]


Daarna liet ik diegene die mee was, het fietspad aan de overkant een stuk aflopen, om daarna met brandende RGB-LED weer terug te komen lopen, waarbij de RGB-LED zoveel mogelijk in mijn richting gehouden diende te worden. Daarna zwaaide ik ook even kort met de RGB-LED voor de Nikon langs, zodat het 298 seconden later dit effect gaf:

 [De foto op Flickr + EXIF data]

De effecten van de RGB-LED vanaf het fietspad aan de overkant, is netaan te zien boven de witte lichtstrepen van de voorbijrijdende voertuigen. Het leek ietwat te 'verdrinken' in het witte licht, want wat is een RGB-LED van 20mA ten opzichte van koplampen?

Daarop besloot ik om de Nikon even de andere kant op te zetten, waar er geen verkeer voorbij kwam. Daarna liet ik haar opnieuw weglopen, en weer terug komen via het bruggetje, met een brandende RGB-LED. Wat mij vooral op is gevallen, is dat het blauwe licht het beste te zien is op de grotere afstanden. Maar goed, 511 seconden later gaf dat dit effect:

 [De foto op Flickr + EXIF data]

Met de sluitertijd van 511 seconden, kwam ik boven mijn recordtijd van 494 seconden uit. Echter, ik besloot dat het nog wel even ietsjes gekker kon, en besloot ter afsluiting nog een foto te trekken. Deze keer ging ik naar een sluitertijd van 601 seconden, goed voor 10 minuten en 1 seconde. Lang leve de Bulb-mode!! Let vooral op de enkele zichtbare sterren, die strepen zijn gaan trekken:

 [De foto op Flickr + EXIF data]

De reden dat ik graag met lange sluitertijden (in combinatie met een vrijwel gesloten diafragma) ben gaan werken? Welnu, let maar eens goed op de zichtbare lichtbronnen: nergens (forse) overbelichting waarneembaar, en een mooi ster-effect rond de lichtbronnen. En het heeft nog een voordeel: voorbijgangers kunnen gewoon voor de lens langslopen, zonder dat het een nadelig effect op je foto gaat hebben. Immers, alles dat beweegt en zelf geen licht uitstraalt, zal niet op de foto verschijnen. Want, ikzelf ben niet op de foto gekomen, terwijl ik wel voor de lens stond met mijn RGB-LED.

Noot: alle foto's zijn getrokken met de aan het begin genoemde instellingen, enkel de sluitertijd was variabel, en het 18-55mm objectief stond uitgezoomd op 18mm.

Mijn fotocollectie is te bewonderen op [Flickr].

dinsdag 1 maart 2016

De schoonheid van avondfotografie.

Avondfotografie,

Avondfotografie is voor mij een van de mooiste takken van de fotohobby, waarbij het echt op wat kunde aankomt van de fotograaf. Dat levert soms echt mooie plaatjes op, en persoonlijk mag ik graag experimenteren met lange sluitertijden. Daarbij is een camera met Bulb-mode ideaal, en eigenlijk zelfs noodzakelijk. Bulb-mode wilt eigenlijk zeggen dat ik de sluiter open kan zetten, voor zolang als ik dat zelf zou willen. Tot 30 seconden kan de camera dat zelf doen, maar alles boven de 30 seconden moet ik handmatig bijhouden. Maar ach, een beetje handige Harry heeft een stopwatch bij zich, en indien mogelijk ook een Infrared Afstandsbediening voor de camera. Handig, want dan hoef je de camera niet aan te raken, als je de sluiter openzet en weer wilt sluiten. Dat komt de beeldkwaliteit wel ten goede, dat het toestel niet aangeraakt wordt.

Maar goed, ik begon heel bescheiden met 20 seconden, ISO 100, F5.6 bij ingezoomde lens op 55mm, met WhiteBalans op standje 'lamp'. Dat leverde dit plaatje op, toen de bus net bij de halte ging stoppen:

 [Foto info op Flickr]


En met dezelfde instellingen reed de bus weer weg:

 [Foto info op Flickr]


Maar goed, nu werd het tijd om de sluitertijd wat op te gaan rekken, dus de ISO bleef op 100, ingezoomd op 55mm, maar het diafragma ging naar F36. Daardoor werd de sluitertijd in dit geval 494 seconden, wat neerkomt op 8 minuten en 14 seconden. Doordat het diafragma zover dichtstond, kreeg ik een mooi effect met de straatverlichting:

 [Foto info op Flickr]

En let vooral ook op het water, dat was zo mooi glad geworden. Het was windstil, maar het water had wat rimpels door een eend. Echter, door de extreme lange sluitertijd die ik hanteerde, was daar niets meer van te zien.

Oh, ik had gelukkig handschoenen aan, want zo lang stilstaan met temperaturen rond het vriespunt.....

Mijn avond/nachtfotografie is in [een album] op [Flickr] te bewonderen.